o roślinie

См. также в других словарях:

• wyrastać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyrastaćam, wyrastaća, wyrastaćają {{/stl 8}}– wyrosnąć, wyróść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVb c, wyrastaćnę, wyrastaćnie, wyrastaćnij, wyrastaćnął || wyrastaćrósł, wyrastaćrosła, wyrastaćrośli {{/stl 8}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• Józef Arkusz — (March 18, 1921 June 19, 1995) was a Polish film director and producer of over 70 educational films. Józef Arkusz was born on March 18, 1921 in Peratyn, Poland (modern day Ukraine, near Tarnopol). His family moved to Lwów in the early 1930s.… …   Wikipedia

• egzemplarz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «jedna sztuka z grupy jednorodnych przedmiotów» ∆ druk. Egzemplarz autorski «egzemplarz książki przydzielony bezpłatnie autorowi przez nakładcę» ∆ Egzemplarze obowiązkowe «egzemplarze wydrukowanego dzieła (książki,… …   Słownik języka polskiego

• etylenizacja — ż I, DCMs. etylenizacjacji, blm ∆ ogr. Etylenizacja roślin «działanie na rośliny gazowym etylenem, przyśpieszającym procesy oddychania zachodzące w roślinie, stosowane w celu skrócenia okresu dojrzewania niektórych owoców i warzyw (np. bananów,… …   Słownik języka polskiego

• korzeń — m I, D. korzeńenia; lm M. korzeńenie, D. korzeńni 1. «bezlistny organ roślin naczyniowych, rosnący zwykle pod powierzchnią ziemi; służy roślinie do pobierania wody i soli mineralnych oraz umocowuje ją w glebie» Korzeń główny. Korzenie boczne,… …   Słownik języka polskiego

• liść — m I, D. liśćścia; lm M. liśćście, D. liśćści, N. liśććmi «organ roślin naczyniowych, zwykle zielony w okresie wegetacyjnym, złożony z blaszki i ogonka, służący roślinie do asymilowania dwutlenku węgla z powietrza oraz do wymiany gazowo wodnej… …   Słownik języka polskiego

• łodyga — ż III, CMs. łodygaydze; lm D. łodygayg «główny organ osiowców, zwykle naziemny, wytwarzający liście, z którymi tworzy pęd; jego podstawowymi funkcjami są: przewodzenie substancji pokarmowych i wody między korzeniami a liśćmi i jak najdogodniejsze …   Słownik języka polskiego

• martwy — martwywi «taki, który nie żyje; o roślinie: zwiędły, uschnięty; o przedmiocie: nieżywotny, nieożywiony» Padł martwy na polu walki. Martwe zwierzę. Martwe gałązki. To jak martwa opoka nie zwróci w stronę oka, to strzela wkoło oczyma, to się łzami… …   Słownik języka polskiego

• obupłciowy — «o roślinie: mający organy płciowe męskie i żeńskie w tym samym kwiecie» …   Słownik języka polskiego

• olejkowy — przym. od olejek ∆ bot. Przewód olejkowy, kanał olejkowy «przewód, kanał w roślinie, w którym się zbiera olejek» …   Słownik języka polskiego

• pławny — «ułatwiający pływanie, służący do pływania» ∆ Błona pławna «błona łącząca palce kończyn pływających ptaków, płazów, gadów i niektórych ssaków, pomagająca im przy pływaniu; błona pływna» ∆ Pęcherz pławny a) bot. «pęcherzykowata, wypełniona… …   Słownik języka polskiego